Onze dochter Bo van 11 jaar kreeg in februari 2023 de diagnose type 1 diabetes. Onze wereld stond op z’n kop. Ineens bestonden onze dagen uit bloedglucoses meten, insuline spuiten, eten wegen en koolhydraten tellen. De zomervakantie was al een half jaar eerder geboekt: drie weken reizen in Maleisië en op Bali.

Ik zag dit in eerste instantie totaal niet zitten. Mijn man wel. We hebben er samen veel over gesproken, ook met de diabetesverpleegkundige. Met elkaar besloten we om ervoor te gaan, ook al waren we pas vijf maanden onderweg met type 1 diabetes. Met een goede voorbereiding moest het vast lukken.

10 juli zouden we naar Kuala Lumpur vliegen. Een aantal weken voor onze reis haalden we de nodige inentingen. Bo kreeg er een aantal extra, omdat ze extra vatbaar is voor virussen en infecties. We hadden voldoende voorraad mee en een vakantieleenpomp. En toen hield 24 uur voor onze reis de sensor van Bo ermee op.

We waren de hele nacht in de weer om een vervangende sensor te regelen. Ook probeerden we de vliegtickets om te boeken. Dit alles lukte niet. De nieuwe sensor kon met een spoedkoerier pas dinsdag komen en we zouden maandagavond vliegen. De tickets omboeken zou bijna € 2.000,- kosten. Ook dit was dus geen optie.

Maandagochtend maakten we Bo en haar broer Finn wakker om te vertellen dat we niet op vakantie zouden gaan. Wat waren we allemaal verdrietig. Maar om 10.00 uur werden we onverwacht gebeld door de fabrikant: er was toch een spoedkoerier vertrokken. Die zou rond 13.00 uur bij ons zijn met een nieuwe sensor. Om 14.30 uur zou de taxi ons ophalen om naar Schiphol te gaan. We zijn de fabrikant en koerier nog altijd dankbaar. Zij hebben onze vakantie gered.

Dus vlogen we alsnog op 10 juli naar Kuala Lumpur. De eerste keer vliegen met insulinepomp en dan ook nog zo lang. Op Schiphol werden we fantastisch geholpen. Wat een lieve mensen. Ook in het vliegtuig was het fijn. We hadden van tevoren aangegeven dat we medische bagage bij ons hadden. Deze mocht in twee kleine koffertjes mee aan boord. Via Kuala Lumpur vlogen we drie dagen later naar Bali.

Op Bali hebben we bijna drie weken rondgereisd. Soms was het best lastig. Ander eten, een warm en vochtig klimaat… Toen we in de jungle onderweg waren naar een waterval, had Bo een heftige hypo waar ze lastig uitkwam. Een lieve Balinese man heeft Bo en mijn man met de scooter teruggebracht. Dit soort momenten zijn confronterend vind ik.

Maar we hebben drie heerlijke weken gehad. Het is niet meer onbevangen en je moet alles van tevoren goed plannen en organiseren. Toch zijn we inmiddels ook in Londen en Parijs geweest. En komende zomer staat en rondreis door Japan op het programma.

Tips van Tamara voor andere ouders van een kind met type 1 diabetes:

1. Verdeel je medische bagage over twee koffertjes. Als je er één kwijtraakt, dan heb je altijd nog reserve.
2. Koop insulinekoeltasjes. Zeker handig als je naar warme landen gaat.
3. Neem medische recepten mee in het Engels.
4. Neem tussendoortjes mee vanuit Nederland.
5. Geniet vooral! Ook als je op vakantie bent. Als je zelf ontspannen bent, is je kind dat meestal ook.

Tamara van der Vaart is moeder van Bo. Bo is 11 jaar en heeft type 1 diabetes sinds februari 2023. Bo gebruikt een insulinepomp en sensor. Het gezin reist graag naar verre landen of bestemmingen dichter bij huis.